Yasak kardeşim yasak. Senin konuşman yasak. Hatta senin varlığın yasak. Herhangi bir kritik, eleştiri yaparsan teröristsin.Vatan hainisin anladınmı? Öyle suriye yetmiyormuş gibi şimdide Libyadan bu ana kuzularının şehit haberleri gelmeye başladı diyemezssin. Atatürk ne demişti bir asker için dünyayı dar ederiz. Ama şimdi onun adını anmak bile yasak kardeşim ona göre davranışlarını, durumunu ayarla. Ama bizler köylerden olanaksızlıklar içinde yetiştirilerek gene köylere gönderilen köy öğtretmenlik yaptığımız yerleri unutamadık. Bizlere Köy Enstitüsü denilen eğitim, öğretim yuvalarında, bilimle tanıştık. Özgür düşünceyide oralarda öğrendik. Karşılıklı tartışmları kurallarına göre yaparak gelişmemizi tamamlamaya çalıştık. Birbirimizi kırmadan düşüncelerimizi özgürce söylemeyi öğrendik. Düşüncelerimizi özgürce, korkmadan, çekinmeden söyleyebilmeyi de oralarda öğrendik.
Ama bu gün çok zorlanıyoruz. Hemen hemen sesimizin kızıldığını artık biliyoruz. Ama özgür düşünmeyi unutmadık. Ama düşüncelerimiz birilerinin hoşuna gitmediği için içimize atıyoruz. Köy enstitülerinde tüm dünya klasiklerini okuduk. Yaparak yaşayarak ve yapıp yaşadıklarımızı uygulayıp öğretmeye de çalışarak bu günlere geldik. Onun için o günleri unutamıyorum. O güzelim günlerimiz özlemle anarak anılarımızla yaşamaya çalışıyoruz.
Okuldan mezun olup bir köye tayin edilmiştim. Kazadan ilk maaşımı aldım. Hiç unutmuyorum. Tam 346 lira 85 kuruş.O zamanlarda kasabalardaki oteller bile topraktı. Kazadan tüm ihtiyaçlarımı aldım. Birde gri pardesü almıştım. Köye gidecek ulaşım aracı araba yoktu. Bir deveye yükledik eşyalarımı. Köye geldik. Köylüler sevgi ve saygı ile karşıladılar. Okulun lojmanı vardıda bereket versin oraya yerleştik. Bir arkadaşım vardı. Çok aspirin kullandığı için adını aspirin koymuştuk. Öğrencilerimiz fakir aile çocukları, bizim çocukluğumuz gibiydiler. Eski püskü elbiseleri, yeterince beslenemeselerde gözleri cin gibi parlıyordu. Öğrenmek için can atıyorlarıdı dünyayı. Yoksulluk, eğitimsizlik her taraftan okunuyordu. Bize er,ilen yaparak yaşayarak öğrenmeyi oralardada uygulayarak başarmak için elimizden geleni yapmaya çalıştık. Bizi yoksul köylerden alıp bu günleri yaşamamızı sağlayan tüm öğretmenlerimizden ölenlere rahmetler yaşayanlara uzun ömürler diliyorum. Bu gün geldiğimiz noktada o günleri özlemle gururla ve birilerine yardımcı olmanın kıvancını yaşıyoru biz öğretmenler. Hepinize sağlıklar, huzur dolu günler diliyorum